Dag 10 / 11 Wellington- Picton - Abel tasman

Helaas ben ik bij deze dag gestopt om een dagboek bij te houden omdat waarbenjij.nu niet werkte zoals ik wilde, en heb ik wat kleine woorden op geschreven om het te onthouden, vandaag(29-12) probeer ik jullie nog op te hoogte te houden.

dag 10
vandaag zijn we van het noorder eiland naar het zuidereiland gevaren op de veerboot, wauw wat was dit ongelofelijk mooi.. de natuur is onbeschrijfelijk, soms lijkt het net alsof je in een ansicht kaart bent beland.
eenmaal aangekomen in Picton zijn we bij Nelson op een watertaxi gestapt om naar ons volgende verblijf op het water te komen (Aquapackers boot).
Hier wil je echt niet langer dan één dag opzitten, je verblijft onder het dek in een kleine cabine met minsten 10 andere, indien je claustrofobisch bent word je er niet gelukkig van, het positieve van de boot was dat je heerlijk kon genieten van de rust en het mooie weer(wat uitzonderlijk is op het Zuidereiland)

Dag 11
de ochtend zijn we met een klein bootje aan wal gegaan om een 12,4km hike te maken naar ons volgende accommodatie.
natuurlijk hadden veel mensen moeilijk om met een flink bepakte daypack zoveel km te lopen(incl. mezelf) maar het was het zeker waard, de wandeling was in het begin alleen maar berg opwaarts door het ''Regenwoud'', eenmaal boven aangekomen was het uitzicht onvoorstelbaar en kwamen we uiteindelijk aan bij het old macdonalds camping terrein waar wij verbleven in kleine cabins.

na ongeveer 2 uur in spanning te hebben gezeten mocht ik dan eindelijk met nog een paar andere het busje pakken om naar de plek te gaan waar ik uit het vliegtuig ben gesprongen, man o man wat was ik zenuwachtig en bang!!! eenmaal de man waar ik de tandem sprong mee zou doen te hebben ontmoet en de veiligheids punten te hebben besproken mochten we dan eindelijk het vliegtuig in.
eenmaal in het vliegtuig word alles aan je bevestigd en kom je tot de ontdekking dat je je veiligheidsbril kwijt. je had me moeten zien ik was in paniek en door het dolle heen van angst, gelukkig had een andere springer nog een reserve bij zich en mocht ik als derde uit het vliegtuig springen.
Huppa daar gaan we dan, wat een ongelofelijke ervaring is dat, je hebt het gevoel en gedachte van waar ben ik mee bezig??? dit klopt niet!
eenmaal over dit gevoel heen mag je van alles uitvoeren in je vrij val zoals superman spelen etc. het enige waar ik aan kon denken was, als de parachute maar open gaat alsjeblieft ga open!
eenmaal open kon ik genieten van het moment en vond ik het heerlijk! beetje spinnen en genieten van het mooie land.
eenmaal op de grond kreeg ik de tranen door de adrenaline en spanning, maar ik kan zeggen dat ik het gedaan heb!!!!(maar zeker nooit meer)

in de avond hebben we onszelf getrakteerd op een mega hamburger en een kampvuurtje.